Najdalej na południe Indii miejscem, do którego dotarliśmy była świątynia Minakszi w Madurai, poświęcona Parvati i jej małżonkowi Siwie. Jest jednym z najważniejszych miejsc pielgrzymkowych w Tamil Nadu. Powstała w czasie panowania dynastii Najaków (XVI-XVII w.). Stanowi klasyczny przykład architektury drawidyjskiej (jednego z trzech głównych stylów architektury sakralnej w Indiach). Liczne wysokie gopuramy (wieże bramne), z których najwyższa jest wschodnia, są bogato zdobione kolorowymi rzeźbami przedstawiającymi bóstwa, zwierzęta, sceny mitologiczne. Świątynia ma skomplikowaną strukturę z licznymi dziedzińcami, salami modlitewnymi oraz świątynnym zbiornikiem wodnym. W godzinach od 12-16 -tej świątynia jest zamykana. Na miejsce dotarliśmy kilka minut przed 16-tą i natychmiast przypomnieliśmy sobie, że w Indiach mieszka miliard czterysta milionów ludzi. Nie można napisać , że pielgrzymów było dużo, tam były prawdziwe tłumy. Obeznani w regułach świątynnych przychodzili już boso, bez żadnych bagaży i telefonów. Wszyscy inni, tak jak my, musieli te rzeczy zdeponować, osobno buty, osobno bagaż, a jeszcze gdzie indziej telefony. Poza ogromnym tłokiem , minusem tej wizyty były zakryte rusztowaniami wieże.