13.11.2014r.  Wioska Chiguetti (wpisana na listę UNESCO) w prostej linii jest oddalona od Parku d’Argouin około 300km. Jednak,  aby tam dotrzeć trzeba drogą N2 dojechać do stolicy 250km. Później drogą N1 następne 450 km  przejechać do miejscowości Atar. Stąd już jedynie 80km, ale niestety drogą gruntową przypominającą tarkę, czyli taki fabryczny tor przeszkód do sprawdzania zawieszenia w samochodach. Przejechanie tego odcinka zajmuje ponad 3 godziny. Sama wioska powstała w XIII w. jako miejsce kontroli na szlaku handlowym przez Saharę. Była ważnym ośrodkiem wymiany myśli.  Wówczas działało tutaj 5 bibliotek. W jednej z nich zorganizowane jest muzeum, gdzie przechowywanych jest 1400 skatalogowanych manuskryptów.  Warunki w jakich przechowuje się manuskrypty  dla Europejczyka są nie do zaakceptowania. Jednak ze względu na to, że przechowywane są pośrodku środku pustyni w stałej , wysokiej temperaturze, przy niskiej wilgotności, to jak na swój wiek mają się bardzo dobrze. Rzadko ma się okazję kartkować książki z różnych dyscyplin naukowych (teologia, medycyna, geometria itp.)  z czasów przed bitwą pod Grunwaldem (chociaż Krzyżaków  tu chyba nie mają). Do pokazania najcenniejszych woluminów, przechowywanych w gablocie,  pracownik muzeum założył białe rękawiczki (takie jak sprzedaje się w OBI do prac ogrodowych). Widoczna na zdjęciu podziurawiona księga to teologiczna rozprawa, którą dosłownie,  prawie w całości, pochłonęły termity.

Na terenie biblioteki można również obejrzeć ekspozycję przedmiotów codziennego użytku.

Z biblioteki, otoczeni wianuszkiem miejscowych kobiet, udaliśmy się obejrzeć starą część wioski z XVI- wiecznym meczetem. Kobiety miały swój interes, aby nie opuścić nas ani na krok. Wszystkie bez wyjątku prowadziły „butiki”(czytaj reklamówka z miejscowymi, mocno zakurzonymi wyrobami rzemiosł różnych). Na koniec trzem gwiazdom zrobiliśmy zdjęcia na tle naszego samochodu i podarowaliśmy im odbitki. Były tak zadowolone, że wszystkie prosiły, aby wydrukować im jeszcze więcej odbitek, a przecież zdjęcia miały być dla dzieci.

Pamiętając , że na powrocie czeka nas znowu 80 km „tarki” po blisko trzech godzinach opuszczamy wioskę.

Informacje praktyczne:

Droga z Ataru- nawierzchnia gruntowa z tarką, możliwa do przejechania samochodem osobowym. Bilet wstępu do biblioteki 1000 UM od osoby.